สายเลือดวิปริต’ เมื่อความเจ็บปวดวัยเด็กติดตามเราจนโต

มังงะเรื่อง สายเลือดวิปริต (Chi no Wadachi) โดย อ.โอชิมิ ชูโซ (Oshimi Shuzo) สายเลือดวิปริต’ เมื่อความเจ็บปวดวัยเด็กติดตามเราจนโต เริ่มต้นอย่างนั้น ในบ่ายอบอุ่นที่เข้ามาในหัวของเด็กชายโอซาเบะ เซอิจิ เป็นวันที่แม่ของเขาชิซูโกะเรียกเด็กน้อยไปดูแมวสีขาวนอนตากแดดอุ่นอยู่ข้างทางระหว่างทั้งสองเดินกลับบ้าน แต่ตรงข้ามกับแดด เมื่อมือของเซอิจิจับต้องลงบนขนนุ่มของแมว ร่างของมันเย็นยะเยือบ แมวไม่ได้นอน แต่มันเสียชีวิตไปเสียแล้ว เซอิจิวัยสองขวบผู้ไม่รู้จักกับความตายถามกับแม่ของเขาว่า “ทำไม?”

รอยยิ้มที่มีความหมายนับพัน ความหมายที่ อ.โอชิมิจะค่อยๆ เผยให้เราเห็นตลอดในเวลา 153 ตอนของหนึ่งในเรื่องราวที่สยองขวัญกว่าเรื่องผีหรือคดีฆาตกรรมใดๆ เพราะ สายเลือดวิปริต คือการพูดคุยเกี่ยวกับความสยดสยองของการเลี้ยงดู อย่างความสยองขวัญของความเป็นมนุษย์ ที่เป็นหนึ่งในแง่มุมถนัดสำหรับอ.โอชิมิ เมื่อมองไปยังงานทั้งหมดของเขา

ความสยองขวัญของการเป็นมนุษย์

สายเลือดวิปริต คือเรื่องราว Coming-of-Age ของโอซาเบะ เซอิจิ เด็กหนุ่มธรรมดาคนหนึ่ง ในครัวเรือนธรรมดา ที่มีพ่อเป็นพนักงานเงินเดือนธรรมดา และแม่ของเขาโอซาเบะ ชิซูโกะ แม่บ้านญี่ปุ่นธรรมดาที่อาจจะหวงลูกเป็นพิเศษด้วยเหตุผลบางอย่าง อย่างไรก็ดี ในทริปการเดินป่ากับครอบครัวใหญ่ กลับเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ที่ทำให้เซอิจิมองใบหน้ายิ้มแย้มของแม่ตัวเองเปลี่ยนไปตลอดกาล เราจะทำยังไง เมื่อวันหนึ่งเราพบว่าคนผู้ให้กำเนิดเรา นั้นเป็นปีศาจที่ซ่อนตัวอยู่? และอะไรกันที่ให้กำเนิดปีศาจตนนั้น?

ในการสัมภาษณ์ของผู้เขียนกับนิตยสาร Konomanga อ.โอชิมิเล่าให้นักสัมภาษณ์ฟังว่า แม้เรื่องราวของ สายเลือดวิปริต นั้นจะเป็นเรื่องแต่ง เขาแรงบันดาลใจสำคัญของเขานั้นมาจากความสัมพันธ์ระหว่างเขากับแม่ของตัวเอง “ผมวาดเฉพาะความจริง” อ.โอชิมิพูด เรื่องราวและภาพวาดของเขาสื่อสารความเป็นจริงเหล่านั้นอย่างละเอียดลออเสมอ เบื้องลึกเบื้องหลังของตัวละคร การกระทำที่ไม่ยึดอยู่บนจริยธรรมสีขาวหรือดำ และทั้งหมดนั้นแสดงออกผ่านสีหน้าที่สมจริงจนน่ากลัว