ธีมหลักของเรื่อง: ความทรงจำและร่องรอยของสงคราม
แก่นหลักของภาพยนตร์เรื่อง Morrison (มอร์ริสัน) คือการสำรวจเรื่องราวของ ความทรงจำ และ มรดกที่ถูกทิ้งไว้จากอิทธิพลของทหารอเมริกันในประเทศไทย โดยเฉพาะในช่วงสงครามเวียดนาม (ฐานทัพสหรัฐฯ ในภาคอีสาน)
ตัวละครหลักและสถานที่ต่างเป็นสัญลักษณ์ของบาดแผลทางประวัติศาสตร์และอารมณ์:
- จิมมี่ หรือ เล็ก (รับบทโดย ฮิวโก้ จุลจักร จักรพงษ์): อดีตนักร้องลูกครึ่งไทย-อเมริกัน ผู้ผันตัวมาเป็นวิศวกร เขาเดินทางกลับบ้านเกิดในภาคอีสานเพื่อดูแลการ รีโนเวท โรงแรมพาราไดซ์ ที่เป็นมรดกของตระกูล และเป็นสถานที่ที่พ่อแม่ของเขา (แม่เป็นนักร้องบาร์/หญิงไทย กับ พ่อเป็นทหารอเมริกันที่ไม่ทราบชื่อ) ได้พบกัน
- โรงแรมพาราไดซ์: โรงแรมเก่าแก่ที่ครั้งหนึ่งเคยรุ่งเรืองเต็มไปด้วยแสงสีเสียงในช่วงสงคราม กลายเป็นสถานที่รกร้าง ทรุดโทรม และมีบรรยากาศเหนือจริง เป็นเสมือน พื้นที่กึ่งกลาง (Liminal Space) ที่กักเก็บวิญญาณและความทรงจำในอดีตของผู้คนที่เกี่ยวข้องกับยุคสงครามไว้
การเดินทางเข้าสู่ความทรงจำ
ขณะที่จิมมี่เริ่มกระบวนการรีโนเวท เขาได้เผชิญหน้ากับความแปลกประหลาดและตัวละครปริศนาในโรงแรม ซึ่งนำพาเขาเข้าสู่การค้นหาตัวตนและความทรงจำที่ขาดหายไปในวัยเด็ก
- การเผชิญหน้ากับคนจากอดีต: จิมมี่พบกับ จิม (Jim) หรือ จอห์น (John) ทหารผ่านศึกอเมริกันวัยชรา (อดีตนักบิน) ที่ยังคงอาศัยอยู่ในโรงแรม และตัวละครอื่น ๆ ที่เป็นซากของยุคนั้น เช่น สาวบาร์ (สา – ชิชา อมาตยกุล) และพนักงานท้องถิ่นที่ถูกบดขยี้ด้วยอดีต
- ความสับสนของความจริงกับความฝัน: หนังนำเสนอเหตุการณ์ที่คลุมเครือ ไม่แน่ชัดว่าอะไรคือความจริง อะไรคือความฝัน หรือสิ่งเหนือธรรมชาติ การปะทะกันทางอำนาจระหว่างทหารอเมริกันกับคนท้องถิ่นในอดีตยังคงปรากฏเป็นเงาหลอนอยู่ในปัจจุบัน
บทสรุปและสารที่หนังต้องการสื่อ
ในตอนท้ายของภาพยนตร์ ความตึงเครียดและประเด็นทางประวัติศาสตร์ที่สะสมมาถูกปลดปล่อยออกมาอย่างเหนือจริงและเต็มไปด้วยความขัดแย้ง
- การค้นพบตัวตน: การเดินทางของจิมมี่ไม่ได้นำไปสู่การค้นพบตัวตนหรือชาติกำเนิดที่ชัดเจน แต่เป็นการยอมรับว่าตัวเขาเองคือผลผลิตของร่องรอยประวัติศาสตร์นี้ เป็น “ลูกผสม” ที่ต้องแบกรับมรดกและบาดแผลจากทั้งสองวัฒนธรรม
- ฉากจบเหนือจริง: จุดสูงสุดของเรื่องคือฉากที่ จอห์น (ทหารผ่านศึก) จัดการแสดงบางอย่างขึ้นมาอย่างมหัศจรรย์ เป็นเหมือนการจัดฉากที่สวยงามราวกับความฝัน ท่ามกลางซากปรักหักพังของโรงแรม โดยการแสดงนี้ดูเหมือนเป็นการพยายาม สร้างความทรงจำที่สวยงาม หรือการยอมรับ/ยกย่องความรุ่งโรจน์ของอดีต แม้ว่ามันจะแลกมาด้วยความเจ็บปวดก็ตาม
- สารของหนัง: ภาพยนตร์จบลงโดยที่ ไม่ได้ให้คำตอบที่ชัดเจน แต่เป็นการทิ้งคำถามไว้ให้ผู้ชมตีความเกี่ยวกับการมีอยู่ของ “ร่องรอย” แห่งอิทธิพลของตะวันตกที่ยังคงทิ้งบาดแผลและมายาคติไว้ในสังคมไทย โรงแรมพาราไดซ์จึงไม่ได้ถูกรีโนเวทในทางกายภาพ แต่ถูก “รีโนเวท” ในฐานะพื้นที่ทางจิตวิญญาณเพื่อสะท้อนถึงการเยียวยา (หรือไม่ได้รับการเยียวยา) จากบาดแผลในอดีต
สรุปโดยย่อหนัง Morrison : จิมมี่เดินทางกลับไป โรงแรมพาราไดซ์ เพื่อรีโนเวท แต่กลับกลายเป็นการเดินทางสำรวจความทรงจำและบาดแผลของยุคสงครามเวียดนาม โดยจบลงด้วยฉากเหนือจริงที่แสดงให้เห็นถึงการดำรงอยู่ของ “เศษซากอารยธรรม” ที่สวยงามแต่เต็มไปด้วยความขัดแย้งในตัวเอง
