บันทึกความทรงจำในรูปแบบการ์ตูนของ enise Dorrance เรื่อง Polar Vortex นั้นช่างน่าหลงใหล ทุกๆ หน้าดูสวยงามน่าอ่าน ชวนหัวเราะ และเต็มไปด้วยความรู้ที่แยบยล แต่ในขณะเดียวกันก็มีความเกี่ยวข้องอย่างโดดเด่นด้วย (คำที่น่ากลัว) ประเด็นหลักของหนังสือเล่มนี้คือเรื่องวัยชรา ซึ่งควรจะดึงดูดผู้อ่านหน้าใหม่จำนวนมากให้มาอ่านการ์ตูน ท้ายที่สุดแล้ว อาจมีเพียงไม่กี่คนที่ไม่เคยมีประสบการณ์ในการดูแลหรือแค่เป็นห่วงญาติผู้ใหญ่เลย อย่างที่ผู้เขียนทำในหนังสือเล่มนี้ แม้แต่คนที่ยังไม่มีประสบการณ์เหล่านี้ก็รู้ดีว่าจะมีอะไรบ้างในอนาคต ไม่ว่าจะเป็นค่ารักษาพยาบาลที่ต้องชำระ ห้องใต้หลังคาที่ต้องทำความสะอาด หลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้จบ ฉันก็คิดถึงกล่องรูปถ่ายของตัวเองและชั้นวางหนังสือที่หนักอึ้ง ฉันทิ้งภาระในการคัดแยกพวกมันไว้ให้ใคร ฉันผลักความคิดนั้นออกไป แต่ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ตลอดไป
Dorrance อาศัยอยู่ในลอนดอนตั้งแต่ปี 1995 แต่เธอเกิดที่ซีดาร์ราปิดส์ รัฐไอโอวา และใน Polar Vortex ซึ่งเป็นหนังสือภาพเล่มเต็มเล่มแรกของเธอ เธอกลับมาอ่านอีกครั้งอย่างไม่เต็มใจนัก แม่ของเธอซึ่งเป็นม่ายและแก่ชรากำลังเข้าโรงพยาบาลหลังจากหกล้ม จำเป็นต้องตัดสินใจบางอย่าง บนกระดาษ เรื่องนี้ฟังดูน่าปวดหัวเล็กน้อย ขออย่าให้มีโถส้วมเลย! แต่ Dorrance มีสัมผัสที่ละเอียดอ่อนและรู้สึกถึงดินแดนอันอุดมสมบูรณ์ที่เธอพบว่าตัวเองอยู่
มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย และไม่ใช่ทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับภาวะสมองเสื่อมของแม่เธอ เมื่อเรากลับบ้าน เราจะกลายเป็นเด็กอีกครั้ง แม้กระทั่งในช่วงเวลาที่เราต้องการเป็นผู้ใหญ่มากที่สุด และเธอก็รู้สึกขบขันเกี่ยวกับเรื่องนี้ แล้วบ้านล่ะคืออะไร เมื่อคุณไม่อยู่บ้านมานานมาก เธอเล่าเรื่องตลกให้เราฟังมากมาย: ความขัดแย้งทางวัฒนธรรมไม่ได้เกิดจากความซับซ้อนในเมืองใหญ่ของเธอเท่านั้น แต่ยังเกิดจากสิ่งที่คนในท้องถิ่นมองว่าเป็นความเป็นอังกฤษของเธอด้วย (พวกเขาฟังสำเนียงของเธอไม่ออกนอกเรื่อง ซึ่งในหูของพวกเขาแล้ว เธอฟังดูเหมือนราชินี)
อากาศไม่ดี – ชื่อหนังสือไม่ได้หมายถึงแค่อารมณ์ที่เลวร้ายเท่านั้น แต่ยังหมายถึงพายุที่กำลังเข้ามาและหิมะจะตกลงมาสูงหลายฟุตด้วย – ซึ่งทำให้หน้าหนังสือของเธอให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ในเทพนิยาย ความขาวโพลนทำให้เกิดมนต์สะกด การเก็บตัวเป็นไปไม่ได้เมื่อไม่สามารถเบี่ยงเบนความสนใจได้ง่าย (โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากคุณสวมเสื้อโค้ทขนสัตว์ลอนดอนที่ไม่ใช่ผ้าไนลอนหลายชั้น) ในภาพวาดของเธอ ซึ่งแสดงออกและคล่องแคล่วพอๆ กับภาพวาดของ Alison Bechdel หรือแม้แต่ Posy Simmonds Dorrance แสดงให้เห็นถึงสิ่งนี้ ความตายปรากฏขึ้นราวกับตัวร้ายในละครใบ้ โรงพยาบาลซีดาร์ราปิดส์ซึ่งสร้างด้วยอิฐสีแดงและมีลักษณะแบบวิกตอเรียน ผุดขึ้นมาในพายุหิมะราวกับปราสาทที่ยากจะทะลุผ่าน
แต่เธอก็มีความคิดสร้างสรรค์ในหลายๆ ด้านเช่นกัน โดยนำรูปถ่ายเก่าๆ โปสการ์ด และจดหมายมาปรับใช้ และบางทีก็รวมถึงขบวนเกวียนด้วย เพื่อเป็นวิธีในการเล่าเรื่อง เมื่อพูดถึงทางเลือก (ที่จำกัด) ของแม่เธอหลังจากออกจากโรงพยาบาล วิญญาณของมอนตี้ ฮอลล์ พิธีกรรายการทีวีสุดเชยก็ปรากฏตัวขึ้นเพื่อเปลี่ยนทุกอย่างให้กลายเป็นรายการเกมโชว์ในช่วงเวลาไพรม์ไทม์ (“อันดับสอง! มาเป็นแพทย์ประจำบ้านที่ Living Care กันเถอะ!”) พูดสั้นๆ ก็คือ มันคือเวทมนตร์ เป็นชัยชนะของศิลปะและความรู้สึก ฉันชอบมันมาก ฉันพูดได้ไม่หมดเกี่ยวกับสิ่งดีๆ เกี่ยวกับมัน ซื้อให้ทุกคนที่คุณรู้จัก
