นวนิยายภาพเรื่องใหม่ของ Charles Burns ซึ่งคล้ายกับผลงานชิ้นเอกในปี 2005 ของเขาอย่าง Black Hole มีเนื้อหาเกี่ยวกับกลุ่มคนหนุ่มสาว โดยมี Brian และ Jimmy เพื่อนร่วมชั้นเรียนที่เติบโตมากับการทำภาพยนตร์สยองขวัญ Super 8 ร่วมกัน เรื่องราวในนวนิยายเรื่องนี้เป็นการยกย่องภาพยนตร์เก่าๆ เช่น Invasion of the Body Snatchers ที่ใช้ลิปสติกจำนวนมาก ซึ่งพวกเขายังคงชอบดูจนถึงทุกวันนี้ (เสียงหัวเราะในโรงภาพยนตร์นั้นแฝงไว้ด้วยความภาคภูมิใจ อย่างน้อยก็สำหรับพวกเขาคนหนึ่ง) แต่ในขณะที่ Jimmy เป็นคนอวดดีและเสียงดัง Brian กลับเป็นคนเงียบและชอบควบคุมทุกอย่าง สำหรับเขาแล้ว ภาพยนตร์ที่กำลังจะถ่ายทำเมื่อ Final Cut เริ่มต้นขึ้นนั้นถือเป็นงานจริงจังที่ร้ายแรงมาก หากเขาต้องการให้มันดูน่าเชื่อถือมากกว่าภาพยนตร์มหากาพย์วัยรุ่นของพวกเขา (แม้ว่ามันจะมีการบุกรุกของมนุษย์ต่างดาวด้วยก้อนเนื้อที่น่ากลัวซึ่งดูเหมือนสมองมนุษย์ที่เต้นระรัวก็ตาม) นี่ก็เป็นวิธีรับมือกับสุขภาพจิตที่เปราะบางของเขาเช่นกัน ความคิดสร้างสรรค์เป็นประตูสู่การมีสติสัมปชัญญะ
ศิลปะกับชีวิตนั้นแตกต่างกันมาก และบางทีมันก็ไม่เข้ากัน จิมมี่แนะนำเพื่อนใหม่ในกลุ่มของพวกเขา เธอเป็นสาวผมแดงชื่อลอรี ซึ่งจะเป็นตัวเอกของภาพยนตร์เรื่องนี้ เช่นเดียวกับไบรอัน บางครั้งเธอก็รู้สึกแปลกแยก การดิ้นรนเพื่อสื่อสารกับคนอื่นๆ หรือแม้แต่การเป็นส่วนหนึ่งของแก๊งก็เป็นเรื่องยากสำหรับเธอเช่นกัน แต่ในบริบทนี้ เธอก็เป็นเหมือนจุดอ่อนเช่นกัน เธอสวย และความน่ารักของเธอส่งผลต่อทั้งไบรอันและทีน่า ซึ่งเป็นหนึ่งในสมาชิกกลุ่ม เมื่อพวกเขาออกเดินทาง ไปที่กระท่อมริมชายหาดก่อน จากนั้นจึงขึ้นไปบนภูเขาเพื่อถ่ายทำ ผู้อ่านรู้ว่าเรื่องราวกำลังจะซับซ้อนขึ้น บรรยากาศของความวิตกกังวลและความหวาดกลัวแผ่ซ่านไปทั่วทุกเฟรมที่เต็มไปด้วยสีสัน เบิร์นส์เขียนเรื่องราวเกี่ยวกับความสับสนในความรัก แต่ในมือของเขา การทรยศมีหลายรูปแบบ จิตใจของเราเล่นตลกกับเรา หากมนุษย์มักจะทำให้ผิดหวัง บางทีศิลปะอาจแย่ยิ่งกว่า
ฉันชอบทุกอย่างเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราว ภาพวาด รวมไปถึงสิ่งต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับโลก (ยานอวกาศของมนุษย์ต่างดาวที่ลอรีต้องนอนอยู่บนไหล่เขาในขณะที่กล้องกำลังหมุนไปเรื่อยๆ นั้น ไบรอันเป็นคนประดิษฐ์ขึ้นจากมัสลินและเวลโคร) หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่อ่านได้เพลินๆ ราวกับว่าเป็นหนังสือการ์ตูนเลยทีเดียว มีตัวละครสีแดงเข้มคล้ายปลาหมึกกำลังร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้าสีฟ้า และมีภาพขาวดำที่ชวนให้นึกถึงภาพยนตร์บีในอดีต
แต่อย่าหลงใหลไปกับพื้นผิวของมันมากเกินไป แม้ว่ามันจะน่าดึงดูดใจแค่ไหน Final Cut ก็มีเนื้อหาที่เข้มข้นและลึกซึ้งกว่าที่เห็นในตอนแรก เป็นหนังสือที่ควรอ่านและอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า เบิร์นส์เห็นอกเห็นใจตัวละครที่ยังเด็กของเขามาก และใส่ใจกับความรู้สึกสับสนที่เพิ่งเกิดขึ้นของพวกเขา ซึ่งแสดงออกในที่นี้ท่ามกลางความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติในอเมริกา (เขาสนุกสนานมากกับทิวทัศน์ ป่าไม้ และภูเขา ทะเลสาบเย็นยะเยือก และชายหาดทราย ที่ทั้งบริสุทธิ์และลึกลับ) หนังสือของเขาในอดีตดูเหมือนจะชั่วร้ายและเลวร้ายเสมอมาFinal Cutแตกต่างออกไปเล็กน้อย เนื้อเรื่องทำหน้าที่รักษาสมดุล โดยแกว่งไกวอยู่บนขอบเหวโดยไม่ล้มลงไปเลย ฉันไม่แน่ใจ แต่ฉันคิดว่าผู้เขียนพยายามบอกเราว่าตอนจบของภาพยนตร์สามารถเปลี่ยนแปลงได้เสมอ อย่างน้อยถ้าคุณสร้างมันขึ้นเอง
