นวนิยายสำหรับเด็กของ Oddy Doyle เกี่ยวกับความเศร้าโศกในวัยเด็ก ได้ถูกนำมาสร้างเป็นแอนิเมชั่นครอบครัวที่สวยงาม มีเนื้อหาเกี่ยวกับหัวใจที่ยิ่งใหญ่ น่ารัก แต่ไม่หวานจนเกินไป เป็นการแนะนำให้รู้จักกับความตายอย่างอ่อนโยน โดยมีข้อความที่ไม่เป็นทางการว่า เมื่อคนที่เรารักเสียชีวิต สิ่งที่เหลืออยู่คือความรักของพวกเขา และสิ่งที่พวกเขาแสดงให้เราเห็นถึงวิธีการรัก
แมรี่ เด็กสาวชาวดับลินวัย 12 ปี ผมสีเพลิง พากย์เสียงโดยมีอา โอคอนเนอร์ เธออยากเป็นเชฟชื่อดังเมื่อโตขึ้น ภาพยนตร์เริ่มต้นด้วยแมรี่ที่เข้าแข่งขันเข้าค่ายฤดูร้อนที่โรงเรียนสอนทำอาหารชั้นนำ เมื่อกรรมการที่หยิ่งยโสวิจารณ์ทาร์ตทาร์ตินของเธอ คุณยายของแมรี่ เอเมอร์ (รับบทโดยโรซาลีน ไลเนฮาน) ก็ด่า “ไอ้พวกขี้ขลาดกับกระดานคลิปบอร์ด” ที่บ้าน คุณยายเอเมอร์ล้มป่วยและถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน ข่าวนี้ไม่ค่อยดีนัก และด้วยคุณยายของเธอที่ป่วยและฮอร์โมนก็ทำให้แมรี่โกรธจัด ฉากที่บ้านมีบรรยากาศอบอุ่นจริงๆ: สการ์เล็ตต์ (รับบทโดยชารอน ฮอร์แกน) แม่ของเธอที่เหนื่อยล้าและกังวล ทำอาหารไม่เป็น (“สปาเก็ตตี้จานนี้แทบจะเป็นอาหารอิตาลีเลยก็ว่าได้”) พ่อของเธอเป็นคนขับแท็กซี่ที่ร่าเริง แพดดี้ (รับบทโดยเบรนแดน กลีสัน) และพี่ชายสองคนที่แข็งแรง ทุกคนดื่มชาไม่รู้จบ
แอนิเมชั่นเรื่องนี้น่ารักมาก มีกลิ่นอายของสตูดิโอจิบลิและความรู้สึกอ่อนโยนของเรย์มอนด์ บริกส์เล็กน้อย เรื่องราวเริ่มเปลี่ยนไปในทางเหนือธรรมชาติเมื่อแมรี่ได้พบกับหญิงสาวชื่อแทนซี (ชาร์ลีน แม็คเคนนา) ซึ่งสวมเสื้อผ้าที่ดูโบราณอย่างประหลาด แมรี่ค่อยๆ ตระหนักว่าแทนซีคือคุณย่าทวดของเธอ เธอเป็นแม่ของยายเอเมอร์ที่เสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็กจากไข้หวัดใหญ่ และกลับมาดูแลลูกสาวในตอนท้าย และผีตนนี้ก็เป็นเพื่อนที่ดีมาก เธอตลก ประชดประชันเล็กน้อย และรู้สึกทึ่งกับโลกสมัยใหม่ที่มีตู้เย็น ซูเปอร์มาร์เก็ต และประตูบานเลื่อน “มีอะไรผิดปกติกับที่จับเหรอ” เป็นภาพยนตร์ที่อ่อนโยนที่จะทำให้หัวใจที่เย็นชาที่สุดรู้สึกอบอุ่น
