ภาพยนตร์เรื่องนี้ทำรายได้สูงสุดเป็นอันดับสองของปีในญี่ปุ่นแต่เว้นแต่คุณจะเป็นวัยรุ่น ผู้ที่คลั่งไคล้การ์ตูน หรือสนใจวอลเลย์บอลจริงๆ คุณก็คงไม่มีโอกาสได้อะไรจากมันมากนัก ในแง่ของเนื้อเรื่อง เรื่องนี้ให้ความรู้สึกเหมือนกับกำลังเดินเข้าไปในละครเวทีเมื่อดูไปได้ครึ่งเรื่อง ซึ่งในทางปฏิบัติแล้ว คุณก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ เว้นแต่คุณจะติดตามมังงะขายดีของฮารุอิจิ ฟุรุดาเตะที่ดัดแปลงมาจากเรื่องนี้ และอนิเมะทีวี 85 ตอนที่เรื่องนี้ออกฉายไปแล้ว แม้แต่ชื่อเรื่องก็อ่านไม่ออกสำหรับมือใหม่: “ haikyuu” เป็นภาษาญี่ปุ่นแปลว่าวอลเลย์บอล ส่วน “dumpster battle” หมายถึงทีมโรงเรียนมัธยมปลายคู่แข่งสองทีมของเราและสัญลักษณ์สัตว์ป่าในเมืองของพวกเขา ซึ่งก็คืออีกาและแมว
โดยแทบจะไม่มีการเกริ่นนำใดๆ เราก็ถูกโยนเข้าสู่แมตช์ที่มีเดิมพันสูงระหว่างทีมเหล่านี้โดยตรง ซึ่งเป็นการแข่งขันรอบเพลย์ออฟรอบที่สามของการแข่งขัน Spring National และนั่นคือที่ที่เราจะพูดถึงตลอดการแข่งขัน มีการย้อนอดีตเป็นระยะๆ ที่เผยให้เห็นความสัมพันธ์ระหว่างผู้เล่นบางคน ซึ่งไม่น้อยหน้าคู่แข่งของเราเลย นั่นคือ โชโย ฮินาตะ ผู้กระฉับกระเฉงเกินเหตุ ผู้คลั่งไคล้กีฬาชนิดนี้สุดๆ และเอาชนะความเตี้ยของตัวเองได้ด้วยทักษะการกระโดดอันทรงพลัง และเคนมะ โคซูเมะ ผู้เยือกเย็นและกังวล ซึ่งดูเหมือนจะไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น แม้แต่วอลเลย์บอล แม้ว่าเขาจะเป็นนักวางแผนที่เก่งกาจก็ตาม
แอนิเมชั่นเรื่องนี้เป็นผลิตภัณฑ์เชิงพาณิชย์มากกว่างานศิลปะระดับ สตูดิโอจิบลิ มีลักษณะเฉพาะ มักจะทำเป็นพิธีรีตองและหยาบกระด้าง แต่อัดแน่นไปด้วยกราฟิก ภาพระยะใกล้สุดขีด และภาพสโลว์โมชั่นสุดเจ๋งของเด็กผู้ชายที่ลอยอยู่กลางอากาศชั่วนิรันดร์ก่อนจะตีลูกข้ามตาข่ายด้วยพลังทั้งหมดของพวกเขา หากคุณพร้อมแล้ว ระดับของความมุ่งมั่นของเรื่องราวนี้ที่มีต่อรายละเอียดปลีกย่อยของวอลเลย์บอล ไม่ว่าจะเป็นกลยุทธ์ แผนการ พิธีกรรม ถือเป็นเรื่องน่าชื่นชม และส่วนหนึ่งของเสน่ห์ของแฟรนไชส์นี้ก็คือ ความวิตกกังวล อารมณ์ และความสัมพันธ์ของเด็กวัยรุ่นสามารถระบายออกมาได้ผ่านกีฬา (ไม่มีตัวละครหญิงให้พูดถึง) แต่สำหรับผู้ที่ไม่คุ้นเคย คุณอาจเป็นแมวหรืออีกาที่กำลังดูอยู่ก็ได้ เพราะส่วนใหญ่จะทำให้คุณรู้สึกเย็นชาหรือมึนงงจนเกินจะรับไหว
