รีวิวนิยาย “พิชิตสวรรค์ ทะยานฟ้า” — เส้นทางที่เริ่มจากศูนย์ แต่หัวใจมันพุ่งไปถึงสวรรค์!ใครที่เป็นสายแฟนตาซีจีนกำลังภายใน สายพลังวิญญาณ สายตบตีปีศาจแบบเท่เกินเหตุ — บอกเลยว่า คือหนึ่งในนิยายที่ทำให้ผู้อ่านติดแบบถอนตัวไม่ขึ้น งานระดับขึ้นหิ้งของนักเขียน “เทียนฉานถู่โต้ว” ผู้ให้กำเนิด บันทึกเทพสถิต และอีกหลายเรื่องดัง ๆ ที่ไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอนนิยายเรื่องนี้ให้อารมณ์แบบอ่านเพลินมากกกกก จนบางครั้งคุณจะเงยหน้ามาอีกทีคือตีสองแล้ว แต่พอจะวางก็รู้สึกผิด เหมือนทิ้งตัวเอกไว้กลางหุบเขาลำพังยังไงยังงั้น
โครงเรื่องแบบคร่าว ๆ แต่ชวนว้าว
เนื้อเรื่องเริ่มจาก เฉินผิงอัน เด็กหนุ่มบ้าน ๆ ที่ไม่มีอะไรโดดเด่น แถมฐานะก็ไม่ได้ดีอะไร แต่กลับมีหัวใจที่แน่วแน่ที่สุดเท่าที่คนหนึ่งจะมี เขาไม่ได้เกิดมามีพรสวรรค์ ไม่ได้มีพลังซ่อนเร้น ไม่ได้เจอเซียนมอบของวิเศษให้ตั้งแต่ต้น แต่สิ่งที่เขามีคือ…
ความอดทน + ความพยายาม + ความดื้อด้านที่จะไม่ยอมแพ้แม้แต่กับโชคชะตาเอง
ชีวิตเขาเหมือนเริ่มจาก “จุดที่ต่ำสุด” ในโลกที่เต็มไปด้วยเซียน ผู้บำเพ็ญเพียร และขุมพลังลึกลับ แต่เฉินผิงอันค่อย ๆ ปีนขึ้นไปทีละขั้น แบบเหนื่อยเลือดซิบ ๆ แต่โคตรสะใจคนอ่าน
มันเลยให้ฟีลว่า
นี่แหละ! ฮีโร่ที่ไม่ได้เกิดมาสมบูรณ์แบบ แต่อยากชนะด้วยแรงแข็งใจของตัวเอง
จุดเด่นที่ทำให้เรื่องนี้ “ไม่ใช่แค่กำลังภายในธรรมดา”
1) บรรยากาศแบบจีนแท้ ๆ ที่อ่านแล้วเหมือนเดินอยู่ในฉากเอง
โลกในเรื่องถูกเขียนละเอียดมาก ทั้งเมือง หมู่บ้าน ร้านชา ศาลเจ้า แม่น้ำ ไปจนถึงโรงเตี๊ยมที่มีเสียงคนตีกันเบา ๆ อยู่ด้านหลัง
อ่านแล้วเหมือนมีกลิ่นลมภูเขาโชยออกมาจากหน้าเว็บนิยายจริง ๆ
2) ตัวละครโคตรมีเสน่ห์ ใครเข้ามาก็ไม่ธรรมดา
ทุกตัวละครที่เฉินผิงอันพบเจอ ไม่ว่าจะเป็นเซียนภูเขา นักดาบจอมทระนง หรือเด็กบ้าน ๆ ที่ดูไม่มีอะไร กลับมีความลึกซ่อนอยู่หมด
ผู้เขียนให้อารมณ์ “คนที่มีเรื่องราว” ทุกครั้งที่มีการสนทนา มันทำให้ความสัมพันธ์ในเรื่องนี้ดูมีค่าและมีน้ำหนักมาก
3) การเติบโตของพระเอกแบบละเมียดมาก
นี่ไม่ใช่นิยายที่ตัวเอกเก่งเร็วทันใจ ตัดหัวมอนสเตอร์แล้วเพิ่มพลัง 10 ระดับภายในหนึ่งวัน
ไม่เลย…
เฉินผิงอันค่อย ๆ เดิน ค่อย ๆ สะดุด ค่อย ๆ ล้ม แล้วลุกขึ้นใหม่แบบงง ๆ และกัดฟันไปต่อ
มันเลยทำให้ “ความสำเร็จเล็ก ๆ” ของเขา ดูยิ่งใหญ่สำหรับคนอ่านไปด้วย
4) ความลึกเชิงปรัชญาเบา ๆ แต่กินใจแรงมาก
นิยายจีนกำลังภายในบางเรื่องเน้นบู๊สนั่น แต่เรื่องนี้มี “ความคิด” และ “หัวใจ” แทรกอยู่ตลอด
หลายบทสนทนาทิ้งประโยคที่อ่านแล้วต้องหยุดคิด เช่น เรื่องโชคชะตา ความหมายของการแข็งแกร่ง หรือความดีที่ต้องแลกด้วยความเจ็บปวด
ความรู้สึกหลังอ่าน — เหมือนเดินทางไปกับตัวละครจริง ๆ
สิ่งที่ทำให้คนติดเรื่องนี้ขนาดต้องหอบเล่มไปอ่านบนรถไฟ ในร้านกาแฟ หรือก่อนนอนทุกวันคือ
มันไม่ได้บังคับให้คุณตามตัวละคร แต่ค่อย ๆ พาคุณเดินไปด้วยกัน
เราเห็นเฉินผิงอันเหนื่อย เราก็เหนื่อยกับเขา
เราเห็นเขายิ้ม เราก็เผลอยิ้มตาม
และตอนที่เขาเจอความจริงบางอย่างที่เจ็บมาก ๆ …คือเจ็บจนอยากปิดหนังสือเพื่อพักใจจริง ๆ
นี่คือพลังของนิยายที่เขียนด้วยความตั้งใจและหัวใจล้วน ๆ
เหมาะกับใคร?
- คนที่รักนิยายกำลังภายใน/เซียน
- คนชอบแนวพัฒนาตัวละครแบบค่อยเป็นค่อยไป
- คนที่อินกับบรรยากาศจีนโบราณ ลมภูเขา วัดเก่า ดาบสนิม
- คนที่อยากอ่านงานที่มี “ความงดงามของถ้อยคำ” มากกว่าแค่บู๊ต่อเนื่อง
- คนที่ชอบตัวเอกไม่โกง ไม่เทพตั้งแต่ต้น แต่มี “ใจที่ใหญ่กว่าโลก”
สรุปแบบตรง ๆ
เป็นนิยายที่ทั้งอบอุ่น ทั้งบีบหัวใจ ทั้งมีเสน่ห์แบบโบราณล้ำสมัย เป็นเรื่องที่พออ่านแล้วจะเข้าใจว่าทำไมหลายคนเรียกมันว่า “นิยายเติบโตที่งดงามที่สุดเรื่องหนึ่ง”
มันไม่ได้พาเราแค่ทะยานฟ้า แต่พาเรารู้จัก “ตัวเอง” ระหว่างอ่านด้วย
ถ้าคุณกำลังมองหานิยายที่ยิ่งอ่านยิ่งรัก — เรื่องนี้คือคำตอบแบบไม่ต้องคิดเยอะเลยครับ
